مد چیست.

مد چیزی است که نظام سرمایه­داری به اقتضای نیازش، فروش آن را به یک ارزش اجتماعی بدل می­کند. خصیصه مد، متغیّر بودن آن است.

امروز یک رنگ یا فرم دارد و فردا رنگ و فرمی دیگر. ویژگی مهم مد این است که با ارزش پایدار، معنوی، انسانی، اخلاقی و دینی کاری ندارد، کاملاً به سطح حیات حیوانی، ناسوتی، و غریزی ما معطوف است. وجه دیگر مد این است که عمق ندارد، زیرا اگر عمق داشته باشد، نمی تواند سریع عوض شود. مد نیازمند تغییر دائمی است، در طول چند سال یا چند ماه باید تنگ یا گشاد و ... شود. روزی این ماشین مد شود و روزی دیگر آن ماشین.

مد براساس فرهنگ سرمایه و پول­داری بنا می­شود والاّ یک آدام فقیر که نمی­تواند مدگرا شود و خود را بر اساس مد تغییر بدهد. در فضای سرمایه­داری، یک انسان فقیر هر چقدر هم صاحب فضایل انسانی باشد، بی ارزش است، چون پولی نداردکه بتوان خود را با ظواهر مد رنگارنگ کنند.

با مد، رذایل به فضایل تبدیل می­شوند و انسان هویّت باخته به راحتی آن را می­پذیرد، چون تابع شرایط و القائات محیط است. نیروهای پشت صحنه­ای که جریان را ادارهمی­کنند، سرمایه­داران، ماسون­ها و صهیونیست­ها هستند که به دنبال منافع اقتصادی، سیاسی و .... خود هستند. با گسترش مدپرستی هرنوع تفکر، تعمق و تذکر، توجه به میراث حکمی، دینی و آرمانی بی­معنا می­شود  با این ترتیب هر چیز ارزشمند زندگی انسانی از دست می­رود و انسان، هویت مبتنی بر فطرت خود را از دست می­دهد، یعنی شخصیت اصیل انسان مضمحل می­شود و یک خود کاذب تابع القائات رسانه­ها و جامعه به وجود می­آید. انسان مد پرست انتخاب­های اصلی زندگی­اش را هم بر اساس مدپرستی انجام می­دهد: رشته تحصیلی، ازدواج، انتخاب همسر و ... ببینید این نگاه در جامعه چه تبعاتی می­آورد.

انسان مدرن، شخصیتی بازاری است، به این معنا که من همانم که شما می­خواهید و از خود هیچ هویّت ثابتی ندارم.

اگر هویّت انسان در دوره مدرن سیّال نباشد، نمی­توان در او مرتّی احساس نیاز به وجود آورد.

برگفته از کتاب: جهالیت مدرن- انتشارات موعود- نویسنده اسماعیل شفعیی سروستانی- صفحه 172-171