نقش علم ودانایی در زندگی

شاید شما هم تا به حال تجربه قطع شدن برق را در شب داشته اید. در آن تاریکی تقریباً مطلق ، آدم احساس خاصی دارد:ندیدن محیط اطراف ، باعث می شود نتوانیم  چند قدم  راه برویم و مرتب به در و دیوار و اشیاء اطراف برخورد کنیم.حتی برای یک کار ساده مثل خوردن یک لیوان آب ، نمی توانیم به راحتی به آشپزخانه بروید، یا ساده تر از آن ، حتی اگر دست خودمان را جلوی صورتمان بگیریم ، نمیتوانیم آن را ببینیم .

تا حدی که برای جلوگیری از بروز هر گونه خطری ، باید حرکت خود را بسیار محدود کنیم یا یک گوشه ای بی حرکت بنشینیم تا نه ما با کسی یا چیزی برخورد کنیم و نه کسی با ما تصادم نماید. اگر خوب دقت کنیم ، می بینیم با وجودی که تجربه سالهای طولانی زندگی کردن در این خانه و اتاقهای آن  را داریم ، ولی وقتی تاریکی پیش می آید ( یا بهتر بگویم: وقتی نور را از دست می دهیم ) ، نمی توانیم با تصویر ذهنی خودمان از محیط اطراف ، راهمان را پیدا کنیم.اما در همین شرایط ، اگر حتی  یک کبریت روشن کنیم ، تا حد زیادی این مشکل  برطرف می شود.

این مسأله نشان میدهد که ما برای « حرکت کردن  » در فضای اطراف ، نمی توانیم روی حدسیات ذهنی خودمان حساب کنیم . چون گمانه زنی های ذهنی ما درباره وضعیت محیط اطرافمان ، به حدی  نادرست یا غیر دقیق است که عملاً کارآیی ندارد و به  درد نمی خورد و ما برای  درک  « جایگاه خود در محیط اطراف  » و  « تشخیص مسیر صحیح حرکت  » حتماً به  وجود « نور » احتیاج  خواهیم داشت. ولو اینکه آن نور ، نور ضعیف و کمی باشد. این نور ، برای  راه رفتن در خانه لازم بود. ما برای حرکتهای مهمتر ، برای اینکه در زندگی  در مسیر صحیح حرکت کنیم  و دچار آسیب نشویم ، هم به « نور » نیاز داریم. آن نوری که می تواند ما را از سرگشتگی های میدانهای گوناگون زندگی نجات دهد و مسیر درست عبور را به ما نشان دهد ، « علم  » است.حتی مقدار کمی علم هم می تواند تا حد زیادی این اثر را داشته باشد. برای این مقصود ، ما  نیازمند کسب معرفت  در خصوص « شناخت انسان » و « جایگاه او در جهان اطرافش » هستیم. بدون برخورداری از حداقل ضروری این شناختها ، ما نمی توانیم فضای اطرافمان را درست ببینیم و مسیر صحیح عبور را پیدا کنیم. بلکه ناچاراً به گمانه های ذهنی غیر دقیق و بعضاً نادرست خود تکیه می کنیم که نتیجه آن هم برخورد با دیگران و ایجاد انواع ناراحتی ها و اختلافات و کدورتها و نگرانی هاست.

پاره ای از این تاثیر گذاری را در موارد ذیل می توان برشمرد:

1- کسب علم، فرد را در اجتماع کامیاب می‏سازد؛ چون او را به مهارت‏ها و عواطف و معارف و روش تفکر مناسبی که او را در جای خویش در اجتماع منسجم سازد مجهز می‏نماید .

2- سطح اقتصادی فرد را بهبود می‏بخشد. کسب علم فرد را به مهارت‏ها و معارف و اسلوب‏های تفکر مجهز می‏سازد تا بتواند فرد به اجتماع خود بینا و به اعمالی که سودبخش است، آشنا شده و به قدرت و مهارت بهره‏برداری خود بیافزاید.

3- سطح اجتماعی فرد را بالا می‏برد. با علم اندوزی بسیاری از افراد می‏توانند از یک نوع طبقه خاص در اجتماع، به طبقه بهتر منتقل گردند.

4- عامل بهره‏مند شدن فرد از مزایای عالی زندگی است. فرد در سایه تعلیم، بهره خود را از طریق ذوق ادبی و فنی و علاقه به زیبایی و ارزش‏های روحی می‏گیرد.

5- تحصیل علم چون باعث ترقی افراد جامعه می‏شود، بالطبع ترقی اجتماعی را نیز در پی خواهد داشت.

6- به هر میزان که علم،آگاهی و اطلاعات انسان بیشتر شود ، درک ، فهم و شعورش بالاتر میرود .

7-   جمال و زیبایی با لباس نیست ، بلکه زیبایی و جمال به علم و ادب است.

12-  هرکس بیشتر کتاب بخواند ، کامیاب تر است.

13-   کتاب مشکل گشای همه مسائل و مشکلات است .

14-   مطالعه همان اثری را در روح می گذارد که ورزش در بدن .