ده سال مطالعه و بررسی در باره دیکتاتورهایی مانند فرانسیسکو فرانکو در اسپانیا، آناستازیو سوموزا، و رافائل تروخیو در جمهوری دومینیکن و گفتگو با کسانی که در آن حکومتهای دیکتاتوری عمری را گذرانده اند و سپس صرف هفت سال زمان برای نوشتن یک رمان ؛ اثر زیبایی پدید می آورد که آن را شعری بر تنهایی قدرت خوانده اند . گابریل گارسیا گابریلبرای خلق اثری که تصویر گر تنهایی و درماندگی و یآس دیکتاتور همراه با جور و ستم و ظلم و بی رحمی و شقاوت اوست هفده سال کارمی کند.